(നാലുവര്‍ഷത്തിനിപ്പുറം ഇന്നലെ എന്റെ സ്വപ്‌നത്തില്‍
നീ വന്നതെന്തിനാണ്... മനസ്സ് കനക്കുന്നു...
നാലുവര്‍ഷം....അതെ.... നീ പോയിട്ട് നാലുവര്‍ഷം...)
ഓർമയിൽ നീ .......
മനസ്സില്‍ അഗ്‌നിപര്‍വ്വതം പുകയുന്നു..
ഒരു പേമാരിക്കും ശമിപ്പിക്കാനാവാത്തത്...
ഇടയ്ക്കിടെ അതിനുമേല്‍
സാഗരം തീര്‍ക്കുമ്പോഴും
നുരയും പതയുമണിഞ്ഞ് വീണ്ടും
ലാവ തുപ്പുന്നു...
തണുത്തുറയുമ്പോഴും അടിത്തട്ടില്‍
ഒരു വിങ്ങലായ്... കനലായ്..
നീ....
ഏതോ ഒരു വെളിപാടില്‍
ഞാനന്ന് നിന്നെ വിളിച്ചു
പുറത്ത് കത്തുന്ന വെയിലായിരുന്നു..
വര്‍ഷങ്ങള്‍ വേലി പണിതില്ല
കാലം സ്മൃതിഭംഗം തീര്‍ത്തില്ല..
കാണാതെ.. കേള്‍ക്കാതെ.. വര്‍ഷങ്ങള്‍..
സൗഹൃദത്തിന്റെ മായാച്ചരട്
പൊട്ടാതെ തന്നെ....
വര്‍ഷങ്ങളുടെ ചിരിയും കരച്ചിലും
ഉച്ചച്ചൂടിനെ പറത്തിക്കളഞ്ഞു...
ഒടുവില്‍ നീ കളിയായി പറഞ്ഞു..
'ഞാന്‍ നിനക്കുമുമ്പെ മരിക്കും
അപ്പോള്‍ നീയെന്നെ എന്നും ഓര്‍ക്കും'
മാസങ്ങള്‍ക്കിപ്പുറം..
പത്രത്താളില്‍ നിറചിരിയോടെയുള്ള
നിന്റെ നിര്‍ജ്ജീവമായ മുഖത്തേക്ക്
ഒന്നേ ഞാന്‍ നോക്കിയുള്ളു...
പിന്നെ ചുറ്റും മരവിപ്പായിരുന്നു...
നിന്റെ കുഞ്ഞിന്റെ അലറിക്കരയുന്ന മുഖം
നിന്റെ പ്രാണപ്രിയന്റെ നിസ്സഹായാവസ്ഥവയ്യ...
അതെനിക്കോര്‍ക്കണ്ട!!!!!!!!!!
നീ അവിടെത്തന്നെയുണ്ട്...
എന്നെങ്കിലും ഞാന്‍ വിളിക്കുമ്പോള്‍
മറുതലയ്ക്കല്‍ വീണ്ടും ചിരിയുടെ
അലതീര്‍ക്കാന്‍....
സൗഹൃദത്തിന്റെ മായാവലയം തീര്‍ക്കാന്‍..
പക്ഷെ...
ഇപ്പോള്‍ മനസ്സ് വീണ്ടും പുകയുന്നു...
അടക്കിവെച്ച ലാവയെ
പുറത്തേക്ക് തുപ്പാനുള്ള
വ്യഗ്രതയില്‍..
ചൂട്... അസഹ്യമായ ചൂട്.
നീ വന്നതെന്തിനാണ്... മനസ്സ് കനക്കുന്നു...
നാലുവര്‍ഷം....അതെ.... നീ പോയിട്ട് നാലുവര്‍ഷം...)
ഓർമയിൽ നീ .......
മനസ്സില്‍ അഗ്‌നിപര്‍വ്വതം പുകയുന്നു..
ഒരു പേമാരിക്കും ശമിപ്പിക്കാനാവാത്തത്...
ഇടയ്ക്കിടെ അതിനുമേല്‍
സാഗരം തീര്‍ക്കുമ്പോഴും
നുരയും പതയുമണിഞ്ഞ് വീണ്ടും
ലാവ തുപ്പുന്നു...
തണുത്തുറയുമ്പോഴും അടിത്തട്ടില്‍
ഒരു വിങ്ങലായ്... കനലായ്..
നീ....
ഏതോ ഒരു വെളിപാടില്‍
ഞാനന്ന് നിന്നെ വിളിച്ചു
പുറത്ത് കത്തുന്ന വെയിലായിരുന്നു..
വര്‍ഷങ്ങള്‍ വേലി പണിതില്ല
കാലം സ്മൃതിഭംഗം തീര്‍ത്തില്ല..
കാണാതെ.. കേള്‍ക്കാതെ.. വര്‍ഷങ്ങള്‍..
സൗഹൃദത്തിന്റെ മായാച്ചരട്
പൊട്ടാതെ തന്നെ....
വര്‍ഷങ്ങളുടെ ചിരിയും കരച്ചിലും
ഉച്ചച്ചൂടിനെ പറത്തിക്കളഞ്ഞു...
ഒടുവില്‍ നീ കളിയായി പറഞ്ഞു..
'ഞാന്‍ നിനക്കുമുമ്പെ മരിക്കും
അപ്പോള്‍ നീയെന്നെ എന്നും ഓര്‍ക്കും'
മാസങ്ങള്‍ക്കിപ്പുറം..
പത്രത്താളില്‍ നിറചിരിയോടെയുള്ള
നിന്റെ നിര്‍ജ്ജീവമായ മുഖത്തേക്ക്
ഒന്നേ ഞാന്‍ നോക്കിയുള്ളു...
പിന്നെ ചുറ്റും മരവിപ്പായിരുന്നു...
നിന്റെ കുഞ്ഞിന്റെ അലറിക്കരയുന്ന മുഖം
നിന്റെ പ്രാണപ്രിയന്റെ നിസ്സഹായാവസ്ഥവയ്യ...
അതെനിക്കോര്‍ക്കണ്ട!!!!!!!!!!
നീ അവിടെത്തന്നെയുണ്ട്...
എന്നെങ്കിലും ഞാന്‍ വിളിക്കുമ്പോള്‍
മറുതലയ്ക്കല്‍ വീണ്ടും ചിരിയുടെ
അലതീര്‍ക്കാന്‍....
സൗഹൃദത്തിന്റെ മായാവലയം തീര്‍ക്കാന്‍..
പക്ഷെ...
ഇപ്പോള്‍ മനസ്സ് വീണ്ടും പുകയുന്നു...
അടക്കിവെച്ച ലാവയെ
പുറത്തേക്ക് തുപ്പാനുള്ള
വ്യഗ്രതയില്‍..
ചൂട്... അസഹ്യമായ ചൂട്.
